< Зәбур 144 >

1 Давут язған күй: — Қоллиримға җәң қилишни, Бармақлиримға урушни үгитидиған, Мениң Қорам Тешим Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтурулсун!
Par David. Béni soit Yahvé, mon rocher, qui entraîne mes mains à la guerre, et mes doigts pour combattre...
2 Мениң өзгәрмәс шәпқитим вә мениң қорғиним, Мениң егиз мунарим вә ниҗаткарим, Мениң қалқиним вә таянғиним, мән Униңдин һимайә тапимән; У Өз хәлқимни қол астимда бойсундурғучидур!
ma bonté, ma forteresse, ma haute tour, mon libérateur, mon bouclier, et celui en qui je me réfugie, qui soumet mon peuple sous mes ordres.
3 И Пәрвәрдигар, Сән униңдин хәвәр алидикәнсән, адәм дегән зади немә? Униң тоғрилиқ ойлайдикәнсән, инсан балиси дегән немә?
Yahvé, qu'est-ce que l'homme, pour que tu en prennes soin? Ou le fils de l'homme, que tu penses à lui?
4 Адәм болса бир нәпәстурла, халас; Униң күнлири өтүп кетиватқан бир көләңгидур, халас.
L'homme est comme un souffle. Ses jours sont comme une ombre qui passe.
5 И Пәрвәрдигар, асманларни егилдүрүп чүшкәйсән; Тағларға тегип улардин ис-түтәк чиқарғайсән;
Ouvre tes cieux, Yahvé, et descends. Touchez les montagnes, et elles fumeront.
6 Чақмақларни чаққузуп уларни тарқитивәткәйсән; Оқлириңни етип уларни қийқас-сүрәнгә салғайсән;
Lancez la foudre, et dispersez-les. Envoyez vos flèches, et mettez-les en déroute.
7 Жуқиридин қоллириңни узитип, Мени азат қилғайсән; Мени улуқ сулардин, Яқа жуттикиләрниң чаңгилидин чиқарғайсән.
Étendez votre main d'en haut, me sauver, et me délivrer des grandes eaux, hors des mains des étrangers,
8 Уларниң ағзи қуруқ гәп сөзләйду, Оң қоли алдамчи қолдур.
dont la bouche profère des mensonges, dont la main droite est une main droite de mensonge.
9 И Худа, мән Саңа атап йеңи нахша ейтимән; Онтарға тәңкәш болуп Саңа күйләрни ейтимән.
Je chanterai une nouvelle chanson pour toi, Dieu. Sur une lyre à dix cordes, je chanterai tes louanges.
10 Сән падишаларға ниҗатлиқ-ғәлибә беғишлайсән; Қулуң Давутни әҗәллик қиличтин қутулдурисән.
Tu es celui qui donne le salut aux rois, qui sauve David, son serviteur, de l'épée mortelle.
11 Мени қутулдурғайсән, ят жуттикиләрниң қолидин азат қилғайсән; Уларниң ағзи қуруқ гәп сөзләйду, Оң қоли алдамчи қолдур.
Sauvegardez-moi, et délivrez-moi de la main des étrangers, dont les bouches parlent de tromperie, dont la main droite est une main droite de mensonge.
12 Шундақ қилип оғуллиримиз яшлиғида пухта йетилгән көчәтләргә охшайду, Қизлиримиз ордичә нәқишләнгән түврүкләрдәк болиду;
Alors nos fils seront comme des plantes bien cultivées, nos filles comme des piliers sculptés pour orner un palais.
13 Ашлиқ амбарлиримиз толдурулуп, Түрлүк-түрлүк озуқлар билән тәминләйдиған, Қойлиримиз отлақлиримизда миңлап, түмәнләп қозилайдиған;
Nos granges sont pleines, remplies de toutes sortes de provisions. Nos moutons produisent des milliers et des dizaines de milliers dans nos champs.
14 Калилиримиз боғаз болидиған; Һеч ким бесип кирмәйдиған, һеч ким [җәңгә] чиқмайдиған; Кочилиримизда һеч җедәл-ғовға болмайдиған;
Nos bœufs tireront de lourdes charges. Il n'y a pas d'entrée par effraction, ni de sortie, et aucun tollé dans nos rues.
15 Әһвали шундақ болған хәлиқ немидегән бәхитликтур! Худаси Пәрвәрдигар болған хәлиқ бәхитликтур!
Heureux les gens qui se trouvent dans une telle situation. Heureux le peuple dont le Dieu est Yahvé.

< Зәбур 144 >