Зәбур 137

1 Бабилдики дәрия-ериқлар бойида биз олтардуқ; Зионни әслигинимиздә, бәрһәқ жиға көтәрдуқ;

Vid Babels floder, där sutto vi och gräto, när vi tänkte på Sion.

2 Чилтаримизни арисидики сөгәтләргә есип қойдуқ.

I pilträden som där voro hängde vi upp våra harpor.

3 Чүнки бизни сүргүн қилғанлар биздин нахша тәләп қилди; Бизни зарлатқучилар биздин тамашә тәләп қилип: — «Һәй, Зион нахшилиридин бирни бизгә ейтқина» — дейишти.

Ty de som höllo oss fångna bådo oss där att sjunga, och våra plågare bådo oss vara glada: »Sjungen för oss en av Sions sånger.»

4 Яқа жутта туруп Пәрвәрдигарниң нахшисини қандақму ейтайли?

Huru skulle vi kunna sjunga HERRENS sång i främmande land?

5 Әй Йерусалим, мән сени унтусам, Оң қолум [маһаритини] унтусун!

Nej, om jag förgäter dig, Jerusalem, så förgäte min högra hand sin tjänst.

6 Сени әслимисәм, — Йерусалимни әң чоң хурсәнлигимдин әвзәл көрмисәм — Тилим таңлайимға чаплишип қалсун!

Min tunga låde vid min gom, om jag upphör att tänka på dig, om jag icke låter Jerusalem vara min allra högsta glädje.

7 И Пәрвәрдигар, Едом балилиридин һесап алғанда, Йерусалимниң бешиға чүшкән күнини ядиңға кәлтүргәйсән; Чүнки улар: «Уни йәр билән йәксан қилиңлар, Улиғичә йәр билән йәксан қилиңлар!» дейишти.

Tänk, HERRE, på Jerusalems dag, och straffa Edoms barn, dem som ropade: »Riven ned, riven ned det ända till grunden.»

8 И булиниш алдида турған Бабил қизи, Бизгә қилған қилмишлириңни өзүңгә қайтурғучи бәхитликтур!

Dotter Babel, du ödeläggelsens stad, säll är den som får vedergälla dig allt vad du har gjort oss.

9 Бовақлириңни елип ташқа атқучи киши бәхитликтур!

Säll är den som får gripa dina späda barn och krossa dem mot klippan.