Зәбур 137

1 Бабилдики дәрия-ериқлар бойида биз олтардуқ; Зионни әслигинимиздә, бәрһәқ жиға көтәрдуқ;

Vid de älfver i Babel såte vi och grete, då vi på Zion tänkte.

2 Чилтаримизни арисидики сөгәтләргә есип қойдуқ.

Våra harpor hängde vi på pilträ, som der äro.

3 Чүнки бизни сүргүн қилғанлар биздин нахша тәләп қилди; Бизни зарлатқучилар биздин тамашә тәләп қилип: — «Һәй, Зион нахшилиридин бирни бизгә ейтқина» — дейишти.

Ty der bådo de oss sjunga, som oss fångna höllo, och i vår gråt glade vara: Sjunger oss ena af Zions Visor.

4 Яқа жутта туруп Пәрвәрдигарниң нахшисини қандақму ейтайли?

Huru skulle vi sjunga Herrans viso i främmande land?

5 Әй Йерусалим, мән сени унтусам, Оң қолум [маһаритини] унтусун!

Om jag förgäter dig, Jerusalem, så varde min högra hand förgäten.

6 Сени әслимисәм, — Йерусалимни әң чоң хурсәнлигимдин әвзәл көрмисәм — Тилим таңлайимға чаплишип қалсун!

Min tunga låde vid min gom, om jag icke tänker uppå dig; om jag icke låter Jerusalem min högsta glädje vara.

7 И Пәрвәрдигар, Едом балилиридин һесап алғанда, Йерусалимниң бешиға чүшкән күнини ядиңға кәлтүргәйсән; Чүнки улар: «Уни йәр билән йәксан қилиңлар, Улиғичә йәр билән йәксан қилиңлар!» дейишти.

Herre, mins uppå Edoms barn, på Jerusalems dag; de der säga: Slår ned, slår ned i grund.

8 И булиниш алдида турған Бабил қизи, Бизгә қилған қилмишлириңни өзүңгә қайтурғучи бәхитликтур!

Du förstörda dotter Babel, säll är den dig vedergäller, såsom du oss gjort hafver.

9 Бовақлириңни елип ташқа атқучи киши бәхитликтур!

Säll är den, som dina unga barn tager, och slår dem emot stenen.