Зәбур 137

1 Бабилдики дәрия-ериқлар бойида биз олтардуқ; Зионни әслигинимиздә, бәрһәқ жиға көтәрдуқ;

David Hieremiae super flumina Babylonis illic sedimus et flevimus cum recordaremur Sion

2 Чилтаримизни арисидики сөгәтләргә есип қойдуқ.

in salicibus in medio eius suspendimus organa nostra

3 Чүнки бизни сүргүн қилғанлар биздин нахша тәләп қилди; Бизни зарлатқучилар биздин тамашә тәләп қилип: — «Һәй, Зион нахшилиридин бирни бизгә ейтқина» — дейишти.

quia illic interrogaverunt nos qui captivos duxerunt nos verba cantionum et qui abduxerunt nos hymnum cantate nobis de canticis Sion

4 Яқа жутта туруп Пәрвәрдигарниң нахшисини қандақму ейтайли?

quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena

5 Әй Йерусалим, мән сени унтусам, Оң қолум [маһаритини] унтусун!

si oblitus fuero tui Hierusalem oblivioni detur dextera mea

6 Сени әслимисәм, — Йерусалимни әң чоң хурсәнлигимдин әвзәл көрмисәм — Тилим таңлайимға чаплишип қалсун!

adhereat lingua mea faucibus meis si non meminero tui si non praeposuero Hierusalem in principio laetitiae meae

7 И Пәрвәрдигар, Едом балилиридин һесап алғанда, Йерусалимниң бешиға чүшкән күнини ядиңға кәлтүргәйсән; Чүнки улар: «Уни йәр билән йәксан қилиңлар, Улиғичә йәр билән йәксан қилиңлар!» дейишти.

memor esto Domine filiorum Edom diem Hierusalem qui dicunt exinanite exinanite usque ad fundamentum in ea

8 И булиниш алдида турған Бабил қизи, Бизгә қилған қилмишлириңни өзүңгә қайтурғучи бәхитликтур!

filia Babylonis misera beatus qui retribuet tibi retributionem tuam quam retribuisti nobis

9 Бовақлириңни елип ташқа атқучи киши бәхитликтур!

beatus qui tenebit et adlidet parvulos tuos ad petram