Зәбур 137

1 Бабилдики дәрия-ериқлар бойида биз олтардуқ; Зионни әслигинимиздә, бәрһәқ жиға көтәрдуқ;

על נהרות בבל שם ישבנו גם בכינו בזכרנו את ציון׃

2 Чилтаримизни арисидики сөгәтләргә есип қойдуқ.

על ערבים בתוכה תלינו כנרותינו׃

3 Чүнки бизни сүргүн қилғанлар биздин нахша тәләп қилди; Бизни зарлатқучилар биздин тамашә тәләп қилип: — «Һәй, Зион нахшилиридин бирни бизгә ейтқина» — дейишти.

כי שם שאלונו שובינו דברי שיר ותוללינו שמחה שירו לנו משיר ציון׃

4 Яқа жутта туруп Пәрвәрдигарниң нахшисини қандақму ейтайли?

איך נשיר את שיר יהוה על אדמת נכר׃

5 Әй Йерусалим, мән сени унтусам, Оң қолум [маһаритини] унтусун!

אם אשכחך ירושלם תשכח ימיני׃

6 Сени әслимисәм, — Йерусалимни әң чоң хурсәнлигимдин әвзәл көрмисәм — Тилим таңлайимға чаплишип қалсун!

תדבק לשוני לחכי אם לא אזכרכי אם לא אעלה את ירושלם על ראש שמחתי׃

7 И Пәрвәрдигар, Едом балилиридин һесап алғанда, Йерусалимниң бешиға чүшкән күнини ядиңға кәлтүргәйсән; Чүнки улар: «Уни йәр билән йәксан қилиңлар, Улиғичә йәр билән йәксан қилиңлар!» дейишти.

זכר יהוה לבני אדום את יום ירושלם האמרים ערו ערו עד היסוד בה׃

8 И булиниш алдида турған Бабил қизи, Бизгә қилған қилмишлириңни өзүңгә қайтурғучи бәхитликтур!

בת בבל השדודה אשרי שישלם לך את גמולך שגמלת לנו׃

9 Бовақлириңни елип ташқа атқучи киши бәхитликтур!

אשרי שיאחז ונפץ את עלליך אל הסלע׃