Зәбур 137

1 Бабилдики дәрия-ериқлар бойида биз олтардуқ; Зионни әслигинимиздә, бәрһәқ жиға көтәрдуқ;

Sur les fleuves de Babylone, là nous nous sommes assis, et nous avons pleuré, comme nous nous souvenions de Sion.

2 Чилтаримизни арисидики сөгәтләргә есип қойдуқ.

Aux saules, au milieu d’elle, nous avons suspendu nos instruments.

3 Чүнки бизни сүргүн қилғанлар биздин нахша тәләп қилди; Бизни зарлатқучилар биздин тамашә тәләп қилип: — «Һәй, Зион нахшилиридин бирни бизгә ейтқина» — дейишти.

Parce que là ceux qui nous avaient emmenés captifs, nous demandèrent les paroles de nos chants;

4 Яқа жутта туруп Пәрвәрдигарниң нахшисини қандақму ейтайли?

Comment chanterons-nous un cantique du Seigneur dans une terre étrangère?

5 Әй Йерусалим, мән сени унтусам, Оң қолум [маһаритини] унтусун!

Si je t’oublie, Jérusalem, que ma main droite soit livrée à l’oubli.

6 Сени әслимисәм, — Йерусалимни әң чоң хурсәнлигимдин әвзәл көрмисәм — Тилим таңлайимға чаплишип қалсун!

Que ma langue s’attache à mon gosier, si je ne me souviens pas de toi,

7 И Пәрвәрдигар, Едом балилиридин һесап алғанда, Йерусалимниң бешиға чүшкән күнини ядиңға кәлтүргәйсән; Чүнки улар: «Уни йәр билән йәксан қилиңлар, Улиғичә йәр билән йәксан қилиңлар!» дейишти.

Souvenez-vous, Seigneur, des fils d’Edom au jour de Jérusalem,

8 И булиниш алдида турған Бабил қизи, Бизгә қилған қилмишлириңни өзүңгә қайтурғучи бәхитликтур!

Fille malheureuse de Babylone, bienheureux celui qui te rendra la rétribution de ce que tu nous a fait!

9 Бовақлириңни елип ташқа атқучи киши бәхитликтур!

Bienheureux celui qui saisira et brisera tes petits enfants contre la pierre!