Зәбур 137

1 Бабилдики дәрия-ериқлар бойида биз олтардуқ; Зионни әслигинимиздә, бәрһәқ жиға көтәрдуқ;

By the rivers of Babylon, there we sat down. Yes, we wept, when we remembered Zion.

2 Чилтаримизни арисидики сөгәтләргә есип қойдуқ.

On the willows in that land, we hung up our harps.

3 Чүнки бизни сүргүн қилғанлар биздин нахша тәләп қилди; Бизни зарлатқучилар биздин тамашә тәләп қилип: — «Һәй, Зион нахшилиридин бирни бизгә ейтқина» — дейишти.

For there, those who led us captive asked us for songs. Those who tormented us demanded songs of joy: “Sing us one of the songs of Zion!”

4 Яқа жутта туруп Пәрвәрдигарниң нахшисини қандақму ейтайли?

How can we sing the LORD’s song in a foreign land?

5 Әй Йерусалим, мән сени унтусам, Оң қолум [маһаритини] унтусун!

If I forget you, Jerusalem, let my right hand forget its skill.

6 Сени әслимисәм, — Йерусалимни әң чоң хурсәнлигимдин әвзәл көрмисәм — Тилим таңлайимға чаплишип қалсун!

Let my tongue stick to the roof of my mouth if I don’t remember you, if I don’t prefer Jerusalem above my chief joy.

7 И Пәрвәрдигар, Едом балилиридин һесап алғанда, Йерусалимниң бешиға чүшкән күнини ядиңға кәлтүргәйсән; Чүнки улар: «Уни йәр билән йәксан қилиңлар, Улиғичә йәр билән йәксан қилиңлар!» дейишти.

Remember, LORD, against the children of Edom in the day of Jerusalem, who said, “Raze it! Raze it even to its foundation!”

8 И булиниш алдида турған Бабил қизи, Бизгә қилған қилмишлириңни өзүңгә қайтурғучи бәхитликтур!

Daughter of Babylon, doomed to destruction, he will be happy who repays you, as you have done to us.

9 Бовақлириңни елип ташқа атқучи киши бәхитликтур!

Happy shall he be, who takes and dashes your little ones against the rock.