< Зәбур 137 >

1 Бабилдики дәрия-ериқлар бойида биз олтардуқ; Зионни әслигинимиздә, бәрһәқ жиға көтәрдуқ;
By the rivers of Babylon, there we sat down; yea, we wept when we remembered Zion.
2 Чилтаримизни арисидики сөгәтләргә есип қойдуқ.
We hanged our harps upon the willows in the midst thereof.
3 Чүнки бизни сүргүн қилғанлар биздин нахша тәләп қилди; Бизни зарлатқучилар биздин тамашә тәләп қилип: — «Һәй, Зион нахшилиридин бирни бизгә ейтқина» — дейишти.
For there they that carried us away captive required of us a song; and they that made us wail [required] mirth, [saying, ] Sing us [one] of the songs of Zion.
4 Яқа жутта туруп Пәрвәрдигарниң нахшисини қандақму ейтайли?
How should we sing a song of Jehovah's upon a foreign soil?
5 Әй Йерусалим, мән сени унтусам, Оң қолум [маһаритини] унтусун!
If I forget thee, Jerusalem, let my right hand forget [its skill];
6 Сени әслимисәм, — Йерусалимни әң чоң хурсәнлигимдин әвзәл көрмисәм — Тилим таңлайимға чаплишип қалсун!
If I do not remember thee, let my tongue cleave to my palate: if I prefer not Jerusalem above my chief joy.
7 И Пәрвәрдигар, Едом балилиридин һесап алғанда, Йерусалимниң бешиға чүшкән күнини ядиңға кәлтүргәйсән; Чүнки улар: «Уни йәр билән йәксан қилиңлар, Улиғичә йәр билән йәксан қилиңлар!» дейишти.
Remember, O Jehovah, against the sons of Edom, the day of Jerusalem; who said, Lay [it] bare, Lay [it] bare, down to its foundation!
8 И булиниш алдида турған Бабил қизи, Бизгә қилған қилмишлириңни өзүңгә қайтурғучи бәхитликтур!
Daughter of Babylon, who art to be laid waste, happy he that rendereth unto thee that which thou hast meted out to us.
9 Бовақлириңни елип ташқа атқучи киши бәхитликтур!
Happy he that taketh and dasheth thy little ones against the rock.

< Зәбур 137 >