Зәбур 135
1 Һәмдусана! Пәрвәрдигарниң намини мәдһийиләңлар, Уни мәдһийиләңлар, Пәрвәрдигарниң қуллири!
Алілуя! Хваліть ім’я Господа! Хваліть, слуги Господні,
2 Уни мәдһийиләңлар, Пәрвәрдигарниң өйидә турғанлар, Худайимизниң һойлилирида турғанлар!
що стоять у домі Господньому, у дворах дому Бога нашого!
3 Яһни мәдһийиләңлар, чүнки Пәрвәрдигар меһривандур; Униң намиға күй ейтиңлар; Чүнки мошундақ қилиш шериндур;
Хваліть Господа, бо добрий Господь; співайте імені Його, бо це приємно,
4 Чүнки Яһ Яқупни Өзиниңки болушқа, Исраилни Өз мираси болушқа талливалди.
адже Господь вибрав Собі Якова, Ізраїля – як власність для Себе.
5 Чүнки өзүм билимәнки, Пәрвәрдигар улуқдур; Рәббимиз барлиқ илаһлардин үстүндур.
Бо пізнав я, що великий Господь і Володар наш [вищий] від усіх богів.
6 Пәрвәрдигар немә ишни мувапиқ көргән болса, У асманларда, Зиминда, Деңизларда һәм униң барлиқ тәглиридиму шуни қилғандур.
Усе, що бажає Господь, Він робить на небесах і на землі, у морях і в усіх безоднях океану.
7 У йәр чәтлиридин булут-туманларни өрлитиду; Ямғурларға чақмақларни һәмраһ қилиду; Шамални Өз ғәзнилиридин чиқириду.
Піднімає хмари від краю землі, творить блискавки з дощем, виводить вітер зі Своїх сховищ.
8 У Мисирдики тунҗа оғулларни һалак қилди, Инсанларниң болсун, һайванларниң болсун һәммини уруп һалак қилди.
Він вразив первістків Єгипту, від людини до худоби.
9 У аламәтләрни, мөҗизиләрни араңларға әвәтти, и Мисир; Пирәвн вә униң һәммә қуллири үстигә әвәтти.
Послав знамення й чудеса посеред тебе, о Єгипте, на фараона й на всіх його слуг.
10 У улуқ әлләрни урувәтти, Қудрәтлик падишаларни өлтүрүвәтти;
Він вразив численні народи й убив могутніх царів:
11 Аморийларниң падишаси Сиһонни, Башанниң падишаси Огни, Қанаандики барлиқ падишалиқларни урувәтти.
Сіхона, царя аморейського, Оґа, царя Башану, і всі царства Ханаану,
12 Уларниң зиминини мирас қилип, Өз хәлқи Исраилға мирас болушқа тәқдим қилди.
і віддав землі їхні у спадок, у спадок народові Своєму, Ізраїлеві.
13 Сениң намиң, Пәрвәрдигар, мәңгүгә, Шөһрәт-хатирәң дәвирдин-дәвиргичидур.
Господи, ім’я Твоє – навіки; Господи, пам’ять про Тебе – з роду в рід.
14 Чүнки Пәрвәрдигар Өз хәлқиниң дәвасини сорайду; Өз қуллириға рәһим қилиду.
Адже судитиме Господь народ Свій і змилується над рабами Своїми.
15 Әлләрниң бутлири болса пәқәтла күмүч-алтундин ибарәттур, Уларни инсанниң қоллири ясиғандур, халас.
Ідоли народів – [лише] срібло й золото, витвір рук людських.
16 Уларниң ағзи бар, бирақ сөзлимәйду; Көзлири бар, бирақ көрмәйду;
Є в них вуста, але вони не говорять; у них є очі, але вони не бачать;
17 Қулақлири бар, бирақ аңлимайду, Ағзида һеч нәпәс йоқтур.
у них є вуха, але вони не чують, і немає дихання в устах їхніх.
18 Уларни ясиғанлар уларға охшап қалиду, Уларға таянғанларму шундақтур.
Подібними до них нехай стануть ті, хто їх робить, усі, хто на них надію покладає.
19 Исраил җәмәти, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтуруңлар; Һарун җәмәти, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтуруңлар;
Доме Ізраїлів, благослови Господа! Доме Ааронів, благослови Господа!
20 Лавий җәмәти, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтуруңлар; Пәрвәрдигардин қорқидиғанлар, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтуруңлар!
Доме Левіїв, благослови Господа! Ті, хто Господа боїться, благословіть Господа!
21 Йерусалимда маканлашқан Пәрвәрдигарға Зиондин тәшәккүр-мәдһийә ейтилсун! Һәмдусана!
Благословенний із Сіону Господь, Який мешкає в Єрусалимі! Алілуя!
