Зәбур 135
1 Һәмдусана! Пәрвәрдигарниң намини мәдһийиләңлар, Уни мәдһийиләңлар, Пәрвәрдигарниң қуллири!
Halleluja! Pris HERRENS Navn, pris det, I HERRENS Tjenere,
2 Уни мәдһийиләңлар, Пәрвәрдигарниң өйидә турғанлар, Худайимизниң һойлилирида турғанлар!
som staar i HERRENS Hus, i vor Guds Huses Forgaarde!
3 Яһни мәдһийиләңлар, чүнки Пәрвәрдигар меһривандур; Униң намиға күй ейтиңлар; Чүнки мошундақ қилиш шериндур;
Pris HERREN, thi god er HERREN, lovsyng hans Navn, thi lifligt er det.
4 Чүнки Яһ Яқупни Өзиниңки болушқа, Исраилни Өз мираси болушқа талливалди.
Thi HERREN udvalgte Jakob, Israel til sin Ejendom.
5 Чүнки өзүм билимәнки, Пәрвәрдигар улуқдур; Рәббимиз барлиқ илаһлардин үстүндур.
Ja, jeg ved, at HERREN er stor, vor Herre er større end alle Guder.
6 Пәрвәрдигар немә ишни мувапиқ көргән болса, У асманларда, Зиминда, Деңизларда һәм униң барлиқ тәглиридиму шуни қилғандур.
HERREN gør alt, hvad han vil, i Himlene og paa Jorden, i Have og alle Verdensdyb.
7 У йәр чәтлиридин булут-туманларни өрлитиду; Ямғурларға чақмақларни һәмраһ қилиду; Шамални Өз ғәзнилиридин чиқириду.
Han lader Skyer stige op fra Jordens Ende, faar Lynene til at give Regn, sender Stormen ud fra sine Forraadskamre;
8 У Мисирдики тунҗа оғулларни һалак қилди, Инсанларниң болсун, һайванларниң болсун һәммини уруп һалак қилди.
han, som slog Ægyptens førstefødte, baade Mennesker og Kvæg,
9 У аламәтләрни, мөҗизиләрни араңларға әвәтти, и Мисир; Пирәвн вә униң һәммә қуллири үстигә әвәтти.
og sendte Tegn og Undere i din Midte, Ægypten, mod Farao og alle hans Folk;
10 У улуқ әлләрни урувәтти, Қудрәтлик падишаларни өлтүрүвәтти;
han, som fældede store Folk og vog saa mægtige Konger,
11 Аморийларниң падишаси Сиһонни, Башанниң падишаси Огни, Қанаандики барлиқ падишалиқларни урувәтти.
Amoriternes Konge Sihon og Basans Konge Og og alle Kana'ans Riger
12 Уларниң зиминини мирас қилип, Өз хәлқи Исраилға мирас болушқа тәқдим қилди.
og gav deres Land i Eje, i Eje til Israel, hans Folk.
13 Сениң намиң, Пәрвәрдигар, мәңгүгә, Шөһрәт-хатирәң дәвирдин-дәвиргичидур.
HERRE, dit Navn er evigt, din Ihukommelse, HERRE, fra Slægt til Slægt,
14 Чүнки Пәрвәрдигар Өз хәлқиниң дәвасини сорайду; Өз қуллириға рәһим қилиду.
thi Ret skaffer HERREN sit Folk og ynkes over sine Tjenere.
15 Әлләрниң бутлири болса пәқәтла күмүч-алтундин ибарәттур, Уларни инсанниң қоллири ясиғандур, халас.
Folkenes Billeder er Sølv og Guld, Værk af Menneskehænder;
16 Уларниң ағзи бар, бирақ сөзлимәйду; Көзлири бар, бирақ көрмәйду;
de har Mund, men taler ikke, Øjne, men ser dog ej;
17 Қулақлири бар, бирақ аңлимайду, Ағзида һеч нәпәс йоқтур.
de har Ører, men hører ikke, ej heller er der Aande i deres Mund.
18 Уларни ясиғанлар уларға охшап қалиду, Уларға таянғанларму шундақтур.
Som dem skal de, der laved dem, blive enhver, som stoler paa dem.
19 Исраил җәмәти, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтуруңлар; Һарун җәмәти, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтуруңлар;
Lov HERREN, Israels Hus, lov HERREN, Arons Hus,
20 Лавий җәмәти, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтуруңлар; Пәрвәрдигардин қорқидиғанлар, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтуруңлар!
lov HERREN, Levis Hus, lov HERREN, I, som frygter HERREN!
21 Йерусалимда маканлашқан Пәрвәрдигарға Зиондин тәшәккүр-мәдһийә ейтилсун! Һәмдусана!
Fra Zion være HERREN lovet, han, som bor i Jerusalem!
