< Зәбур 132 >

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» И Пәрвәрдигар, Давут үчүн у тартқан барлиқ җәбир-җапаларни яд әткәйсән;
A Song of Degrees. Lord, remember David, and all his meekness:
2 У Пәрвәрдигарға қандақ қәсәм ичкән, Яқуптики қудрәт Егисигә қандақ вәдә қилған: —
how he sware to the Lord, [and] vowed to the God of Jacob, [saying],
3 «Пәрвәрдигарға турар җайни, Яқупниң қудрәтлик Егисигә маканни тапмиғичә, Өйүмдики һуҗриға кирмәймән, Кариваттики көрпәмгә чиқмаймән, Көзүмгә уйқини, Қапақлиримға үгдәшни бәрмәймән».
I will not go into the tabernacle of my house; I will not go up to the couch of my bed;
4
I will not give sleep to mine eyes, nor slumber to mine eyelids, nor rest to my temples,
5
until I find a place for the Lord, a tabernacle for the God of Jacob.
6 Мана, биз униң хәвирини Әфратаһда аңлидуқ; Уни орманлиқ етизлардин таптуқ;
Behold, we heard of it in Ephratha; we found it in the fields of the wood.
7 Униң турар җайлириға берип кирәйли, Униң тәхтипәри алдида сәҗдә қилайли;
Let us enter into his tabernacles: let us worship at the place where his feet stood.
8 Орнуңдин турғин, и Пәрвәрдигар, Сән қудритиңниң ипадиси әһдә сандуғуң билән, Өз арамгаһиңға киргин!
Arise, O Lord, into thy rest; thou, and the ark of thine holiness.
9 Каһинлириң һәққанийлиқ билән кийиндүрүлсун, Мөмин бәндилириң тәнтәнилик авазни яңратсун!
Thy priests shall clothe themselves with righteousness; and thy saints shall exult.
10 Қулуң Давут үчүн, Өзүң мәсиһ қилғиниңниң йүзини яндурмиғайсән;
For the sake of thy servant David turn not away the face of thine anointed.
11 Пәрвәрдигар Өз һәқиқити билән Давутқа шу қәсәмни қилди, У униңдин һеч янмайду: — У: — «Өз пуштиңдин чиққан мевидин бирисини тәхтиңдә олтарғузимән;
The Lord sware [in] truth to David, and he will not annul it, [saying], Of the fruit of thy body will I set [a king] upon thy throne.
12 Пәрзәнтлириң Мениң әһдәмни, Һәм Мән уларға үгитидиған агаһ-гувалиримни тутса, Уларниң пәрзәнтлири мәңгүгә тәхтиңдә олтириду» — дегән.
If thy children will deep my covenant, and these my testimonies which I shall teach them, their children also shall sit upon thy throne for ever.
13 Чүнки Пәрвәрдигар Зионни таллиған; У Өз макани үчүн уни халиған.
For the Lord has elected Sion, he has chosen her for a habitation for himself, [saying],
14 Мана У: — «Бу мәңгүгә болидиған арамгаһимдур; Мошу йәрдә туримән; Чүнки Мән уни халаймән.
This is my rest for ever: here will I dwell; for I have chosen it.
15 Мән униң рисқини интайин зор бәрикәтләймән; Униң йоқсуллирини нан билән қандуримән;
I will surely bless her provision: I will satisfy her poor with bread.
16 Униң каһинлириға ниҗатлиқни кийгүзимән, Униң мөмин бәндилири шатлиқтин тәнтәнилик авазни яңритиду.
I will clothe her priests with salvation; and her saints shall greatly exult.
17 Мән бу йәрдә Давутниң мүңгүзини бихландуримән; Өзүмниң мәсиһ қилғиним үчүн йоруқ бир чирақ бекиткәнмән;
There will I cause to spring up a horn to David: I have prepared a lamp for mine anointed.
18 Униң дүшмәнлиригә шәрмәндиликни кийгүзимән; Амма униң кийгән таҗи бешида ронақ тапиду» — деди.
His enemies will I clothe with a shame; but upon himself shall my holiness flourish.

< Зәбур 132 >