Зәбур 130

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Чоңқур йәрләрдин Саңа пәряд көтиримән, и Пәрвәрдигар;

En sang ved festreisene. Av det dype kaller jeg på dig, Herre!

2 И Рәб, авазимни аңлиғайсән; Қулақлириңни йелиниш садайимға салғайсән;

Herre, hør min røst, la dine ører akte på mine inderlige bønners røst!

3 Әгәр Сән Яһ, қәбиһликләрни сүрүштүрүп санисаң, Әнди Рәб, ким тик туралайду?

Dersom du, Herre, vil gjemme på misgjerninger, Herre, hvem kan da bli stående?

4 Бирақ Сәндә мәғпирәт-кәчүрүм бардур; Шуңа Сәндин әйминишкә болиду.

For hos dig er forlatelsen, forat du må fryktes.

5 Пәрвәрдигарни күтүватимән; Җеним күтүватиду; Униң сөзигә үмүт бағлидим.

Jeg bier efter Herren, min sjel bier, og jeg venter på hans ord.

6 Түн җесәкчилириниң сәһәргә болған тәшнасидин артуқ, Бәрһәқ, түн җесәкчилириниң сәһәргә болған тәшнасидин артуқ, Җеним Рәбкә тәшна болуп күтмәктә.

Min sjel venter på Herren mere enn vektere på morgenen, vektere på morgenen.

7 И Исраил, Пәрвәрдигарға үмүт бағлаңлар; Чүнки Пәрвәрдигарда өзгәрмәс муһәббәт бардур; Униңда зор ниҗатлиқларму бар;

Vent på Herren, Israel! For hos Herren er miskunnheten, og megen forløsning er hos ham,

8 У Исраилни барлиқ қәбиһликлиридин бәдәл төләп қутқузиду.

og han skal forløse Israel fra alle dets misgjerninger.