Зәбур 13

1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Давут язған күй: — И Пәрвәрдигар, қачанғичә? Сән мени мәңгүгә унтумсән? Қачанғичә дидариңни мәндин йошурисән?

¿Me olvidarás para siempre de tu memoria, oh Señor? ¿Hasta cuando tu rostro se alejará para siempre de mí?

2 Қачанғичә һәр күни қайғуруп, қәлбимдә? Қачанғичә дүшминим мәндин шатлинип ғалип жүриду?

¿Cuánto tiempo habrán de sufrir mi alma, y con tristeza en mi corazón todo el día? ¿Hasta cuándo tendrá poder sobre mí el que está en mi contra?

3 Маңа қара, маңа җавап бәргин, и Пәрвәрдигар Худайим! Өлүм уйқиси мени бесип кәлгичә, Көзүмни йорутқайсән,

Mírame y dame una respuesta, oh Señor mi Dios; deja que tu luz brille sobre mí, para que el sueño de la muerte no me alcance;

4 Дүшминимниң: «Мән күчийип униң үстидин ғәлибә қилдим» демәслиги үчүн, Рәқиплирим сәнтүрүлгәнлигимни көрүп шатланмаслиғи үчүн, [көзүмни йорутқайсән]!

Y el que está contra mí no puede decir: yo lo he vencido; y aquellos que me molestan pueden no estar contentos si yo resbalara.

5 Дүшминимниң: «Мән күчийип униң үстидин ғәлибә қилдим» демәслиги үчүн, Рәқиплирим сәнтүрүлгәнлигимни көрүп шатланмаслиғи үчүн, [көзүмни йорутқайсән]!

Pero he tenido fe en tu misericordia; mi corazón se alegrará en tu salvación.

6 Мән Пәрвәрдигарға нахша ейтимән; Чүнки У маңа зор меһриванлиқни көрсәтти

Cantaré al Señor, por él bien que me ha hecho.