Зәбур 13

1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Давут язған күй: — И Пәрвәрдигар, қачанғичә? Сән мени мәңгүгә унтумсән? Қачанғичә дидариңни мәндин йошурисән?

В конец, псалом Давиду.

2 Қачанғичә һәр күни қайғуруп, қәлбимдә? Қачанғичә дүшминим мәндин шатлинип ғалип жүриду?

Доколе, Господи, забудеши мя до конца? Доколе отвращаеши лице Твое от мене?

3 Маңа қара, маңа җавап бәргин, и Пәрвәрдигар Худайим! Өлүм уйқиси мени бесип кәлгичә, Көзүмни йорутқайсән,

Доколе положу советы в души моей, болезни в сердцы моем день и нощь? Доколе вознесется враг мой на мя?

4 Дүшминимниң: «Мән күчийип униң үстидин ғәлибә қилдим» демәслиги үчүн, Рәқиплирим сәнтүрүлгәнлигимни көрүп шатланмаслиғи үчүн, [көзүмни йорутқайсән]!

Призри, услыши мя, Господи Боже мой: просвети очи мои, да не когда усну в смерть:

5 Дүшминимниң: «Мән күчийип униң үстидин ғәлибә қилдим» демәслиги үчүн, Рәқиплирим сәнтүрүлгәнлигимни көрүп шатланмаслиғи үчүн, [көзүмни йорутқайсән]!

да не когда речет враг мой: укрепихся на него.

6 Мән Пәрвәрдигарға нахша ейтимән; Чүнки У маңа зор меһриванлиқни көрсәтти

Стужающии ми возрадуются, аще подвижуся. Аз же на милость Твою уповах: возрадуется сердце мое о спасении Твоем: воспою Господеви благодеявшему мне и пою имени Господа Вышняго.