Зәбур 127

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси»; Сулайман язған күй: — Пәрвәрдигар Өзи өй салмиса, Салғучилар бекардин-бекар униңға әҗир сиңдүриду; Пәрвәрдигар шәһәрни сақлимиса, Күзәтчиләр бекардин-бекар ойғақ туриду.

A song of ascents, of Solomon. Unless Yahweh builds the house, they work uselessly, those who build it. Unless Yahweh guards the city, the watchman stands guard uselessly.

2 Силәрниң сәһәрдә орнуңлардин қопушуңлар, Кәч болғанда йетишиңлар, Җапа-мушәққәтни нандәк йегиниңлар бекардин-бекардур; Чүнки У Өз сөйгинигә уйқини бериду.

It is useless for you to rise up early, to come home late, or to eat the bread of hard work, for Yahweh provides for his beloved as they sleep.

3 Мана, балилар Пәрвәрдигардин болған мирастур, Балиятқуниң мевиси Униң мукапатидур;

See, children are a heritage from Yahweh, and the fruit of the womb is a reward from him.

4 Яшлиқта тапқан балилар, Батурниң қолидики оқлардәк болиду.

Like arrows in the hand of a warrior, so are the children of one's youth.

5 Оқдени мошулар билән толған адәм бәхитликтур; [Шәһәр] дәрвазисида туруп дүшмәнләр билән сөзлишиватқинида, Улар йәргә қарап қалмайду.

How blessed is the man that has his quiver full of them. He will not be put to shame when he confronts his enemies in the gate.