Зәбур 127

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси»; Сулайман язған күй: — Пәрвәрдигар Өзи өй салмиса, Салғучилар бекардин-бекар униңға әҗир сиңдүриду; Пәрвәрдигар шәһәрни сақлимиса, Күзәтчиләр бекардин-бекар ойғақ туриду.

所罗门上行之诗。 若不是耶和华建造房屋， 建造的人就枉然劳力； 若不是耶和华看守城池， 看守的人就枉然警醒。

2 Силәрниң сәһәрдә орнуңлардин қопушуңлар, Кәч болғанда йетишиңлар, Җапа-мушәққәтни нандәк йегиниңлар бекардин-бекардур; Чүнки У Өз сөйгинигә уйқини бериду.

你们清晨早起，夜晚安歇， 吃劳碌得来的饭，本是枉然； 惟有耶和华所亲爱的，必叫他安然睡觉。

3 Мана, балилар Пәрвәрдигардин болған мирастур, Балиятқуниң мевиси Униң мукапатидур;

儿女是耶和华所赐的产业； 所怀的胎是他所给的赏赐。

4 Яшлиқта тапқан балилар, Батурниң қолидики оқлардәк болиду.

少年时所生的儿女 好像勇士手中的箭。

5 Оқдени мошулар билән толған адәм бәхитликтур; [Шәһәр] дәрвазисида туруп дүшмәнләр билән сөзлишиватқинида, Улар йәргә қарап қалмайду.

箭袋充满的人便为有福； 他们在城门口和仇敌说话的时候， 必不至于羞愧。