Зәбур 126

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Пәрвәрдигар Зиондин сүргүн болғанларни қайтуруп кәлгәндә, Биз чүш көргәндәкла болдуқ;

Cantique des degrés. Quand l’Eternel ramena les captifs de Sion, nous étions comme des gens qui rêvent.

2 Ағзимиз күлкигә, Тилимиз шатлинишқа толди; Шу тапта әлләр арисида улар: — «Пәрвәрдигар уларға зор ишларни қилип бәрди» — дейишти.

Alors notre bouche s’emplit de chants joyeux et notre langue d’accents d’allégresse.

3 Пәрвәрдигар дәрвәқә биз үчүн зор ишларни қилди, Биз булардин шатлинимиз.

Alors on s’écria parmi les peuples: "Le Seigneur a fait de grandes choses pour ces gens!" Oui, l’Eternel a fait de grandes choses à notre égard, profonde est notre joie.

4 Җәнуптики қуруқ ериқлар [шар-шар суларға] айландурулғандәк, Биз тутқунларниму өз әркимизгә қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар;

Ramène nos captifs, ô Eternel, comme tu ramènes des ruisseaux dans le désert du Midi.

5 Көз яшлирини еқитип териғанлар шатлиқ билән орар;

Ceux qui ont semé dans les larmes, puissent-ils récolter dans la joie!

6 Жиғлап жүрүп чачидиған уруқни көтәргән киши, Бәрһәқ, шатлиқ-тәнтәнә билән ориған бағлирини көтирип қайтип келиду.

C’Est en pleurant que s’en va celui qui porte les grains pour les lancer à la volée, mais il revient avec des transports de joie, pliant sous le poids de ses gerbes.