Зәбур 125

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Пәрвәрдигарға таянғанлар Зион теғидәктур; Уни тәврәткили болмайду, У мәңгүлүк туриду.

Os que confiam no Senhor serão como o monte de Sião, que não se abala, mas permanece para sempre.

2 Йерусалим! Тағлар униң әтрапини оруған, Һәм Пәрвәрдигар һазирдин та әбәткичә Өз хәлқиниң әтрапини орайду.

Assim como estão os montes à roda de Jerusalém, assim o Senhor está em volta do seu povo desde agora e para sempre.

3 Чүнки рәзилләрниң һоқуқ һасиси һәққанийларниң несивисини башқурмайду; Болмиса һәққанийларму қоллирини қәбиһликкә узартиши мүмкин.

Porque o cetro da impiedade não permanecerá sobre a sorte dos justos, a não ser que o justo estenda as suas mãos para a iniquidade.

4 Пәрвәрдигар, меһриванларға меһриванлиқ қилғайсән; Көңли дурусларғиму шундақ болсун.

Faze bem, ó Senhor, aos bons e aos que são retos de coração.

5 Бирақ әгир йолларға бурулуп кәткәнләрни болса, Пәрвәрдигар уларни қәбиһлик қилғучилар билән тәң шаллайду. Исраилға аман-хатирҗәмлик болғай!

Enquanto àqueles que se inquietam para os seus caminhos tortuosos, leva-los-á o Senhor com os que obram a maldade: paz haverá sobre Israel.