Зәбур 124

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Әгәр биз тәрәптә турғини Пәрвәрдигар болмиған болса, — Аһ, Исраил шундақ десун —

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. اگر خداوند با ما نمی‌بود چه می‌شد؟ بگذار اسرائیل بگوید:

2 Биз тәрәптә турғини Пәрвәрдигар болмиған болса, Кишиләр бизгә һуҗумға қозғалғанда,

اگر خداوند با ما نمی‌بود هنگامی که دشمنان بر ما یورش آوردند،

3 Уларниң ғәзиви бизгә туташқанда, — Шу чағда улар бизни тирик жутуветәтти;

آنها در خشم آتشین خود ما را زنده می‌بلعیدند!

4 [Шу чағда] сулар бизни ғәриқ қиливетәтти; Кәлкүн бешимиздин өтәтти;

سیل ما را با خود می‌بُرد و آبها از سر ما می‌گذشت.

5 Давалғуған сулар бешимиздин өтәтти!

آری، در گردابها غرق می‌شدیم!

6 Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә болғай! Уларниң чишлириға ов болушқа бизни қоюп бәрмиди.

سپاس بر خداوند که نگذاشت ما شکار دندانهای آنها شویم.

7 Җенимиз тутқучиларниң басмиқидин қечип чиққан қуштәк қачти; Басмақ сундурулуп, биз қачтуқ!

همچون پرنده، از دام صیاد گریختیم. دام پاره شد و ما نجات یافتیم.

8 Еришкән ярдимимиз Пәрвәрдигарниң намидидур, Асман-зимин Яратқучиниң намидидур!

مددکار ما خداوند است که آسمان و زمین را آفرید.