< Зәбур 124 >

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Әгәр биз тәрәптә турғини Пәрвәрдигар болмиған болса, — Аһ, Исраил шундақ десун —
سرود درجات از داود اگر خداوند با ما نمی بود، اسرائیل الان بگوید؛۱
2 Биз тәрәптә турғини Пәрвәрдигар болмиған болса, Кишиләр бизгә һуҗумға қозғалғанда,
اگر خداوند با مانمی بود، وقتی که آدمیان با ما مقاومت نمودند،۲
3 Уларниң ғәзиви бизгә туташқанда, — Шу чағда улар бизни тирик жутуветәтти;
آنگاه هر آینه ما را زنده فرو می‌بردند، چون خشم ایشان بر ما افروخته بود.۳
4 [Шу чағда] сулар бизни ғәриқ қиливетәтти; Кәлкүн бешимиздин өтәтти;
آنگاه آبها ما راغرق می‌کرد و نهرها بر جان ما می‌گذشت.۴
5 Давалғуған сулар бешимиздин өтәтти!
آنگاه آبهای پر زور، از جان ما می‌گذشت.۵
6 Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә болғай! Уларниң чишлириға ов болушқа бизни қоюп бәрмиди.
متبارک باد خداوند که ما را شکار برای دندانهای ایشان نساخت.۶
7 Җенимиз тутқучиларниң басмиқидин қечип чиққан қуштәк қачти; Басмақ сундурулуп, биз қачтуқ!
جان ما مثل مرغ از دام صیادان خلاص شد. دام گسسته شد و ما خلاصی یافتیم.۷
8 Еришкән ярдимимиз Пәрвәрдигарниң намидидур, Асман-зимин Яратқучиниң намидидур!
اعانت ما به نام یهوه است، که آسمان وزمین را آفرید.۸

< Зәбур 124 >