Зәбур 122

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Улар маңа: «Пәрвәрдигарниң өйигә чиқайли» — дегинидә, Шатландим.

Canticum graduum. Laetatus sum in his, quae dicta sunt mihi: In domum Domini ibimus.

2 Путлиримиз дәрвазилириң ичидә турушқа несип болди, и Йерусалим!

Stantes erant pedes nostri, in atriis tuis Ierusalem.

3 И Йерусалим, сән җипсилаштурулуп рәтлик селинған бир шәһәрдурсән;

Ierusalem, quae aedificatur ut civitas: cuius participatio eius in idipsum.

4 Қәбилиләр у йәргә чиқиду, Яһниң қәбилилири чиқиду; Исраилға берилгән көрсәтмә бойичә, Пәрвәрдигарниң намиға тәшәккүр ейтиш үчүн чиқиду.

Illuc enim ascenderunt tribus, tribus Domini: testimonium Israel ad confitendum nomini Domini.

5 Чүнки у йәрдә һөкүм чиқиришқа тәхтләр селинди, Давутниң җәмәтидикиләргә тәхтләр селинди.

Quia illic sederunt sedes in iudicio, sedes super domum David.

6 Йерусалимниң аман-хатирҗәмлигини издәп дуа қилиңлар; Сени сөйгәнләр ронақ тапиду.

Rogate quae ad pacem sunt Ierusalem: et abundantia diligentibus te.

7 Истиһкамлириң ичидә аман-хатирҗәмлик болсун, Ордилириң ичидә ават-арамлиқ болсун!

Fiat pax in virtute tua: et abundantia in turribus tuis.

8 Қериндашлирим һәм яр-бурадәрлирим үчүн, Мән: «Аман-хатирҗәмлик ичиңдә болсун» — дәймән.

Propter fratres meos, et proximos meos, loquebar pacem de te:

9 Пәрвәрдигар Худайимизниң өйи үчүн, Сениң ронақ тепишиңға интилимән!

Propter domum Domini Dei nostri, quaesivi bona tibi.