< Зәбур 122 >
1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Улар маңа: «Пәрвәрдигарниң өйигә чиқайли» — дегинидә, Шатландим.
Matkalaulu; Daavidin virsi. Minä iloitsin, kun minulle sanottiin: "Menkäämme Herran huoneeseen".
2 Путлиримиз дәрвазилириң ичидә турушқа несип болди, и Йерусалим!
Meidän jalkamme saavat seisoa sinun porteissasi, Jerusalem;
3 И Йерусалим, сән җипсилаштурулуп рәтлик селинған бир шәһәрдурсән;
sinä Jerusalem, rakennettu kaupungiksi, johon kokoonnutaan yhteen,
4 Қәбилиләр у йәргә чиқиду, Яһниң қәбилилири чиқиду; Исраилға берилгән көрсәтмә бойичә, Пәрвәрдигарниң намиға тәшәккүр ейтиш үчүн чиқиду.
jonne sukukunnat vaeltavat, Herran sukukunnat, niinkuin Israelille on säädetty, kiittämään Herran nimeä.
5 Чүнки у йәрдә һөкүм чиқиришқа тәхтләр селинди, Давутниң җәмәтидикиләргә тәхтләр селинди.
Sillä siellä ovat tuomioistuimet, Daavidin huoneen istuimet.
6 Йерусалимниң аман-хатирҗәмлигини издәп дуа қилиңлар; Сени сөйгәнләр ронақ тапиду.
Toivottakaa rauhaa Jerusalemille, menestykööt ne, jotka sinua rakastavat.
7 Истиһкамлириң ичидә аман-хатирҗәмлик болсун, Ордилириң ичидә ават-арамлиқ болсун!
Rauha olkoon sinun muuriesi sisällä, olkoon onni sinun linnoissasi.
8 Қериндашлирим һәм яр-бурадәрлирим үчүн, Мән: «Аман-хатирҗәмлик ичиңдә болсун» — дәймән.
Veljieni ja ystävieni tähden minä sanon: olkoon sinulla rauha.
9 Пәрвәрдигар Худайимизниң өйи үчүн, Сениң ронақ тепишиңға интилимән!
Herran, meidän Jumalamme, huoneen tähden minä tahdon etsiä sinun parastasi.