Зәбур 121

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Көзлиримни тағлар тәрәпкә көтирип қараймән; Мениң ярдимим қәйәрдин келур?

Ымь ридик окий спре мунць… Де унде-мь ва вени ажуторул?

2 Мениң ярдимим Пәрвәрдигардиндур; Асман-зиминни Яратқучидиндур.

Ажуторул ымь вине де ла Домнул, каре а фэкут черуриле ши пэмынтул.

3 У путуңни һеч тейилдурмайду; Сени сақлиғучи һеч үгдимәйду!

Да, Ел ну ва ынгэдуи сэ ци се клатине пичорул; Чел че те пэзеште ну ва дормита.

4 Мана, қара, Исраилни сақлиғучи һәм үгдимәйду, һәм ухлимайду!

Ятэ кэ ну дормитязэ, нич ну доарме Чел че пэзеште пе Исраел.

5 Пәрвәрдигар сениң сақлиғучиңдур; Пәрвәрдигар оң йениңдики сайивәндур.

Домнул есте Пэзиторул тэу, Домнул есте умбра та пе мына та чя дряптэ.

6 Қуяш күндүздә, ай кечидә саңа зәрәр йәткүзмәйду;

Де ачея ну те ва бате соареле зиуа, нич луна ноаптя.

7 Пәрвәрдигар барлиқ яманлиқтин сени сақлайду; У җениңни сақлайду;

Домнул те ва пэзи де орьче рэу, ыць ва пэзи суфлетул.

8 Пәрвәрдигар чиқишиңни, киришиңни, Буниңдин кейин әбәдил-әбәткичә сақлайду.

Домнул те ва пэзи ла плекаре ши ла венире, де акум ши пынэ ын вяк.