Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

मैंने मुसीबत में ख़ुदावन्द से फ़रियाद की, और उसने मुझे जवाब दिया।

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

झूटे होंटों और दग़ाबाज़ ज़बान से, ऐ ख़ुदावन्द, मेरी जान को छुड़ा।

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

ऐ दग़ाबाज़ ज़बान, तुझे क्या दिया जाए? और तुझ से और क्या किया जाए?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

ज़बरदस्त के तेज़ तीर, झाऊ के अंगारों के साथ।

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

मुझ पर अफ़सोस कि मैं मसक में बसता, और क़ीदार के ख़ैमों में रहता हूँ।

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

सुलह के दुश्मन के साथ रहते हुए, मुझे बड़ी मुद्दत हो गई।

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

मैं तो सुलह दोस्त हूँ। लेकिन जब बोलता हूँ तो वह जंग पर आमादा हो जाते हैं।