Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Hac ilahisi Sıkıntıya düşünce RAB'be seslendim; Yanıtladı beni.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Ya RAB, kurtar canımı yalancı dudaklardan, Aldatıcı dillerden!

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Ey aldatıcı dil, RAB ne verecek sana, Daha ne verecek?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Yiğidin sivri oklarıyla Retem çalısından alevli korlar!

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Vay bana, Meşek'te garip kaldım sanki, Kedar çadırları arasında oturdum.

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Fazla kaldım Barıştan nefret edenler arasında.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Ben barış yanlısıyım, Ama söze başladığımda, Onlar savaşa kalkıyor!