Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

En visa i högre choren. Jag ropar till Herran i mine nöd, och han bönhörer mig.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Herre, fräls mina själ ifrå lögnaktiga munnar, och ifrå falska tungo.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Hvad kan den falska tungan göra dig? Och hvad kan hon uträtta?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Hon är såsom ens väldigs skarpe pilar, såsom eld i enebärsträ.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Ve mig, att jag en främling är ibland Mesech; jag måste bo ibland Kedars hyddor.

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Det varder mine själ långt att bo när dem, som friden hata.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Jag håller frid; men när jag talar, så taga de till att örliga.