Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

En vallfartssång. Jag ropar till HERREN i min nöd, och han svarar mig.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

HERRE, rädda min själ från lögnaktiga läppar, från en falsk tunga.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Varmed bliver du lönad, både nu och allt framgent, du falska tunga?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Jo, med en våldsverkares skarpa pilar och med glödande ginstkol.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Ve mig, att jag måste dväljas i Meseks land och bo ibland Kedars hyddor!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Länge nog har min själ måst bo ibland dem som hata friden.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Jag själv håller frid, men säger jag blott ett ord, äro de redo till strid.