Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

En mi angustia, mi llanto subió al Señor, y él me dio una respuesta.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Oh Señor, sé el salvador de mi alma de los labios mentirosos y de la lengua del engaño.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

¿Qué castigo te dará? ¿Qué más te hará él, lengua falsa?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Flechas afiladas del fuerte y fuego ardiente.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

La aflicción es mía porque soy extraño en Mesec, y vivo en las tiendas de Cedar.

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Mi alma ha estado viviendo por mucho tiempo con los que odian la paz.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Estoy a favor de la paz; pero cuando digo eso, están a favor de la guerra.