Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Cántico gradual. A JEHOVÁ llamé estando en angustia, y él me respondió.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Libra mi alma, oh Jehová, de labio mentiroso, de la lengua fraudulenta.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

¿Qué te dará, ó qué te aprovechará, oh lengua engañosa?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Agudas saetas de valiente, con brasas de enebro.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

¡Ay de mí, que peregrino en Mesech, [y] habito entre las tiendas de Kedar!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Mucho se detiene mi alma con los que aborrecen la paz.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Yo soy pacífico: mas ellos, así que hablo, [me] hacen guerra.