Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

En mi angustia clamé a Yavé, Y Él me respondió.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Oh Yavé, libra mi vida de labios mentirosos, De una lengua engañadora.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

¿Qué se te dará, O qué más se te hará, Oh lengua engañosa?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Agudas flechas de guerrero, [Forjadas] con brasas de enebro.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

¡Ay de mí, porque vivo desterrado en Mesec, Y habito entre las tiendas de Cedar!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Mucho tiempo estuvo mi alma Con los que aborrecen la paz.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Yo soy pacífico, pero cuando hablo, Ellos me declaran la guerra.