Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Una canción de ascensos. En mi angustia, clamé a Yahvé. Me respondió.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Libera mi alma, Yahvé, de los labios mentirosos, de una lengua engañosa.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Lo que se te dará, y lo que se te hará más, ¿engañosa lengua?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Flechas afiladas de los poderosos, con carbones de enebro.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Ay de mí, que vivo en Meshech, ¡que habito entre las tiendas de Kedar!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Mi alma ha tenido su morada demasiado tiempo con el que odia la paz.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Estoy a favor de la paz, pero cuando hablo, son para la guerra.