Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

V svoji tegobi sem klical h Gospodu in me je slišal.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Osvobodi mojo dušo, oh Gospod, pred lažnivimi ustnicami in pred varljivim jezikom.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Kaj ti bo dano? Ali kaj ti bo storjeno, ti varljiv jezik?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Ostre puščice mogočnega z brinovo žerjavico.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Gorje meni, da se mudim v Mešehu, da prebivam v kedárskih šotorih!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Moja duša je dolgo prebivala s tistim, ki sovraži mir.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Jaz sem za mir, toda ko govorim, so oni za vojno.