Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Ka Gospodu zavikah u nevolji svojoj, i usliši me.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Gospode! izbavi dušu moju od usta lažljivijeh i od jezika lukavoga.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Šta æe ti dati i šta æe ti prinijeti jezik lukavi?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

On je kao oštre strijele u jakoga, kao ugljevlje smrekovo.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Teško meni kad sam tuðin kod Meseha, živim kod šatora Kidarskih.

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Dugo je živjela duša moja s onima koji mrze na mir.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Ja sam miran; ali kad stanem govoriti, u njih je rat.