Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Песнь восхождения. К Господу воззвал я в скорби моей, и Он услышал меня.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Господи! избавь душу мою от уст лживых, от языка лукавого.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Что даст тебе и что прибавит тебе язык лукавый?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Изощренные стрелы сильного, с горящими углями дроковыми.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Горе мне, что я пребываю у Мосоха, живу у шатров Кидарских.

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Долго жила душа моя с ненавидящими мир.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Я мирен: но только заговорю, они - к войне.