Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

O cântare a treptelor. În strâmtorarea mea am strigat către DOMNUL și el m-a ascultat.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Scapă-mi sufletul, DOAMNE, de buzele mincinoase și de limba înșelătoare.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Ce ți se va da? Sau ce ți se va face, limbă mincinoasă?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Săgeți ascuțite ale celui tare, cu cărbuni de ienupăr.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Vai mie, că locuiesc temporar în Meșec, că locuiesc în corturile Chedarului.

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Sufletul meu a locuit mult cu cel ce urăște pacea.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Eu sunt pentru pace, dar când vorbesc eu, ei sunt pentru război.