Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Na minha angústia clamei ao Senhor, e me ouviu.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Senhor, livra a minha alma dos lábios mentirosos e da língua enganadora.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Que te será dado, ou que te será acrescentado, língua enganadora?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Flechas agudas do valente, com brazas vivas de zimbro.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Ai de mim, que peregrino em Mesech, e habito nas tendas de Kedar.

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

A minha alma bastante tempo habitou com os que detestam a paz.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Pacífico sou, porém quando eu falo já eles procuram guerra.