Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. وقتی در زحمت بودم، از خداوند کمک خواستم و او به داد من رسید.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

ای خداوند مرا از دست دروغگویان و مردم حیله‌گر نجات بده.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

ای حیله‌گران، می‌دانید چه در انتظار شماست؟

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

تیرهای تیز و اخگرهای داغ!

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

شما مانند مردمان «ماشک» و خیمه نشینان «قیدار» شرور هستید. وای بر من که در بین شما زندگی می‌کنم!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

از زندگی کردن در میان این جنگ‌طلبان خسته شده‌ام.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

من صلح را دوست دارم، اما آنان طرفدار جنگ هستند و به سخنان من گوش نمی‌دهند.