Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Ingoma yemiqanso. Ngiyambiza uThixo ngisosizini, laye angiphendule.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Ngisindisa, Oh Thixo, ezindebeni zamanga lezindimini zenkohliso.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Uzakwenzani kuwe, aphinde enzeni njalo, wena limi lwenkohliso?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Uzakujezisa ngomtshoko obukhali owebutho, ngamalahle avuthayo esihlahla.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Maye mina ngokuhlala kwami eMesheki, ngokuthi ngihlala emathenteni aseKhedari!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Sengihlale isikhathi eside kakhulu phakathi kwalabo abazonda ukuthula.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Ngingumuntu wokuthula; kodwa ngithi ngingakhuluma, sebefuna impi.