Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Izaho niampoheke, le nikanjy Iehovà, vaho tinoi’e.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

O ry Iehovà, apitsoho an-tsoñin-dremborake ty fiaiko, boak’ ami’ty lela mamañahy.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Inon-ty homeañ’ azo, ino ka ty hanoeñe ama’o ty lela letra’e tia?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

ana-pale masiom-panalolahy, naho forohan’ andrabey!

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Hankàñe amako te mañialo e Mèseke añe, naho ty fimoneñako an-kiboho’ i Kedàre ao!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Loho hatr’ela’e ty nitraofam-piaiko ami’ty kivoho’ o malaim-pilongoañeo.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Toe mpitea filongoan-draho; fa ie ivolañako, aly avao ty onjone’ iereo.