Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Canticum graduum. Ad Dominum cum tribularer clamavi: et exaudivit me.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Domine libera animam meam a labiis iniquis, et a lingua dolosa.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Quid detur tibi, aut quid apponatur tibi ad linguam dolosam?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Sagittae potentis acutae, cum carbonibus desolatoriis.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est: habitavi cum habitantibus Cedar:

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

multum incola fuit anima mea.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Cum his, qui oderunt pacem, eram pacificus: cum loquebar illis, impugnabant me gratis.