Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Cantico di Maalot IO ho gridato al Signore, quando sono stato in distretta, Ed egli mi ha risposto.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

O Signore, riscuoti l'anima mia dalle labbra bugiarde, E dalla lingua frodolente.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Che ti darà, e che ti aggiungerà La lingua frodolente?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

[Ella è simile a] saette acute, [tratte] da un uomo prode; Ovvero anche a brace di ginepro.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Ahimè! che soggiorno in Mesec, [E] dimoro presso alle tende di Chedar!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

La mia persona è [omai] assai dimorata Con quelli che odiano la pace.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Io [sono uomo di] pace; ma, quando [ne] parlo, Essi [gridano] alla guerra.