Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Nyanyian ziarah. Dalam kesesakanku aku berseru kepada TUHAN dan Ia menjawab aku:

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

"Ya TUHAN, lepaskanlah aku dari pada bibir dusta, dari pada lidah penipu."

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Apakah yang diberikan kepadamu dan apakah yang ditambahkan kepadamu, hai lidah penipu?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Panah-panah yang tajam dari pahlawan dan bara kayu arar.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Celakalah aku, karena harus tinggal sebagai orang asing di Mesekh, karena harus diam di antara kemah-kemah Kedar!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Cukup lama aku tinggal bersama-sama dengan orang-orang yang membenci perdamaian.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Aku ini suka perdamaian, tetapi apabila aku berbicara, maka mereka menghendaki perang.