Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Ég ákalla Guð í neyð minni og hann hjálpar mér.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Drottinn, frelsaðu mig frá svikum og prettum.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Þú lygatunga, hver verða örlög þín?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Oddhvassar örvar munu stinga þig og glóandi kol brenna þig!

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Hvílík mæða að búa með óguðlegum!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Ég er þreyttur á þeim sem hata friðinn.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Ég þrái frið, en þeir elska stríð og láta ráð mín sem vind um eyrun þjóta.