Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Grádicsok éneke. Nyomorúságomban az Úrhoz kiálték, és meghallgata engem.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Mentsd meg, Uram, lelkemet a hazug ajaktól és a csalárd nyelvtől!

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Mit adjanak néked, vagy mit nyujtsanak néked, te csalárd nyelv?!

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Vitéznek hegyes nyilait fenyőfa parázsával.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Jaj nékem, hogy Mésekben bujdosom és a Kédár sátrai közt lakom!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Sok ideje lakozik az én lelkem a békességnek gyűlölőivel!

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Magam vagyok a békesség, de mihelyt megszólalok, ők viadalra készek.