Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

שיר המעלות אל-יהוה בצרתה לי-- קראתי ויענני

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

יהוה--הצילה נפשי משפת-שקר מלשון רמיה

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

מה-יתן לך ומה-יסיף לך-- לשון רמיה

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

חצי גבור שנונים עם גחלי רתמים

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

אויה-לי כי-גרתי משך שכנתי עם-אהלי קדר

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

רבת שכנה-לה נפשי-- עם שונא שלום

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

אני-שלום וכי אדבר המה למלחמה