Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Ich rufe zu Jehovah in meiner Drangsal, und Er antwortet mir.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Jehovah, errette meine Seele von der Lüge Lippe, von der Zunge des Trugs.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Was gibt dir und was tut sie dir dazu, die Zunge des Trugs.

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Die Pfeile des Helden sind geschärft an den Glühkohlen des Wacholders.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Wehe mir, daß ich in Meschech mich aufhalte, daß ich wohne bei Kedars Zelten.

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Zu viel wohnt meine Seele bei dem, der Frieden haßt.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Ich bin für Frieden; aber wenn ich rede, sind sie für Krieg.