Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Ein Wallfahrtslied. Ich rief zum HERRN in meiner Not, und er erhörte mich.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

HERR, rette meine Seele von den Lügenmäulern, von den falschen Zungen!

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Was kann dir anhaben und was noch weiter tun die falsche Zunge?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Sie ist wie scharfe Pfeile eines Starken aus glühendem Ginsterholz.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Wehe mir, daß ich in der Fremde zu Mesech weilen, daß ich bei den Zelten Kedars wohnen muß!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Lange genug hat meine Seele bei denen gewohnt, die den Frieden hassen!

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Ich bin für den Frieden; doch wenn ich rede, so sind sie für den Krieg.