Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Ein Wallfahrtslied. Ich rief zum HERRN in meiner Not:

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

O HERR, errette mich von der Lügenlippe, von der trügerischen Zunge!

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Was wird Er dir jetzt und in Zukunft bescheren, du trügerische Zunge?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Geschärfte Kriegerpfeile samt Kohlen vom Ginsterstrauch!

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Wehe mir, daß ich als Fremdling in Mesech weile, daß ich wohne bei den Zelten von Kedar!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Lange genug schon weile ich hier bei Leuten, die den Frieden hassen.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Ich bin ganz friedlich gestimmt, doch was ich auch rede: sie gehen auf Krieg aus.