Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Ein Lied im höhern Chor. Ich rufe zu dem HERRN in meiner Not, und er erhört mich.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

HERR, errette meine Seele von den Lügenmäulern, von den falschen Zungen.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Was kann mir die falsche Zunge tun, was kann sie ausrichten?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Sie ist wie scharfe Pfeile eines Starken, wie Feuer in Wachholdern.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Wehe mir, daß ich ein Fremdling bin unter Mesech; ich muß wohnen unter den Hütten Kedars.

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Es wird meiner Seele lang, zu wohnen bei denen, die den Frieden hassen.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Ich halte Frieden; aber wenn ich rede, so fangen sie Krieg an.