Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Ein Stufenlied. Zu Jehova rief ich in meiner Bedrängnis, und er erhörte mich.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Jehova, errette meine Seele von der Lippe der Lüge, von der Zunge des Truges!

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Was soll man dir geben und was dir hinzufügen, du Zunge des Truges?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Scharfe Pfeile eines Gewaltigen, samt glühenden Kohlen der Ginster.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Wehe mir, daß ich weile in Mesech, daß ich wohne bei den Zelten Kedars!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Lange hat meine Seele bei denen gewohnt, die den Frieden hassen.

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Ich will nur Frieden; aber wenn ich rede, so sind sie für Krieg.